Śluby w naszej parafii tradycyjnie odbywają się w soboty. Prosimy o szczegółowe zapoznanie się z treścią poniżej narzeczonych którzy chcą wstąpić w sakramentalny związek małżeński.

Dokumenty i inne wymagania

Zgłaszając się do kancelarii parafialnej w sprawie ślubu kościelnego – co najmniej na 3 miesiące (90dni) przed planowaną dtą ślubu narzeczeni powinni przygotować:

  • dowody osobiste;
  • metryki Chrztu św. i Bierzmowania (wybierając je należy zaznaczyć, że jest ona potrzebna do ślubu kościelnego; od daty wystawienia do daty ślubu nie może być więcej jak 6 miesięcy);
  • „ostatnie” świadectwo szkolne z oceną z nauki religii;

w czasie przygotowania również powinni dostarczyć

  • świadectwo ukończenia katechez przedmałżeńskich (PRZYGOTOWANIA BEZPOŚREDNIE);
  • datę i parafię Pierwszej Komunii św.;
  • zaświadczenie z USC – jeżeli ślub cywilny ma być połączony z kościelny – zaświadczenie te są ważne 6miesiący;

Świadkowie

Świadkowie powinni być:

  • praktykującymi katolikami;
  • bierzmowani;

Instrukcje i wytyczne według I Synodu Diecezji Ełckiej

Troska o małżeństwo i o rodzinę wysuwa się na naczelne miejsce w duszpasterskich zadaniach parafii, ponieważ „szczęście osoby i społeczności ludzkiej oraz chrześcijańskiej wiążą się ściśle z pomyślną sytuacją wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej; (KDK 47), a rodzina jest fundamentem dwóch największych wartości: życia i miłości.

Przygotowania i formacja

Ponieważ przygotowanie człowieka do należytego podjęcia i wypełniania powołania życiowego jest zależne od całego procesu wychowawczego, wychowanie do życia w małżeństwie i rodzinie musi się rozpocząć od najmłodszych lat i z natury rzeczy musi być długotrwałe. Przygotowanie to winno być realizowane w trzech etapach: dalszym, bliższym i bezpośrednim.

Przygotowanie dalsze

Przygotowanie dalsze ma być podejmowane od najmłodszych lat dziecka i powinno towarzyszyć całemu procesowi wychowawczemu. Polega ono na ukazywaniu prawidłowego wzorca małżeństwa sakramentalnego i rodziny, otwartych na działania łaski Bożej oraz omówieniu stosowanych do wieku dziecka zagadnień. Katechezy w tym okresie powinny wspierać rodziców w ich obowiązku wychowawczym i być przeprowadzone przez osoby dobrze do tego przygotowane, upoważnione przez władzę diecezjalną. Obowiązek wychowania dzieci przez rodziców „wyklucza zastępstwo i jest niezbywalny, dlatego nie może być całkowicie przekazany innym ani przez innych zawłaszczony” (FC 36).

Przygotowania bliższe czyli katechizacja przedmałżeńska

Przygotowanie bliższe dotyczy młodzieży po 17 roku życia, która – z racji wieku – jest bliższa zagadnień życia małżeńskiego i rodzinnego, a równocześnie bardziej narażona na trudności i zły wpływ. Młodzieży tej należy przekazywać pewną ilość najpotrzebniejszych wiadomości dotyczących chrześcijańskiej wizji małżeństwa i rodziny, oraz kształtować postawę uzdalniającą do współpracy z łaską Bożą w sakramencie małżeństwa.

W katechizacji przedmałżeńskiej, która trwa jeden rok, uczestniczy młodzież szkół ponadpodstawowych.

Pozostała młodzież, która z różnych powodów nie mogła wziąć udziału w rocznej katechizacji przedmałżeńskiej, ma obowiązek brać udział w skróconej katechizacji według programu przygotowanego przez Wydział Nauczania Chrześcijańskiego Kurii. Kursy skróconej katechizacji przedmałżeńskiej powinny być przeprowadzone w ośrodkach parafialnych lub dekanalnych.

Sposób i formy katechizacji przedmałżeńskiej mają być dostosowane do miejscowych wymogów i okoliczności. Za realizację programu odpowiedzialny jest proboszcz parafii, który angażuje do współpracy duszpasterzy, siostry zakonne lub osoby świeckie upoważnione przez władzę diecezjalną.

Zakończenie katechizacji przedmałżeńskiej, w obydwu grupach: szkolnej i pozaszkolnej, powinno być połączone z celebracją Mszy świętej, Komunią św. i rozdaniem świadectw jej ukończenia według formularzy zatwierdzonych przez Kurię. W kancelarii parafialnej należy prowadzić odrębną księgę z wykazem wydanych świadectw, aby w razie zagubienia takiego dokumentu, można było go odtworzyć.

Katecheza przedmałżeńska nie zwalnia narzeczonych z egzaminu przedślubnego; w żadnym wypadku nie zwalnia narzeczonych z odbycia przygotowania przedślubnego bezpośredniego.

Przygotowanie bezpośrednie

Przygotowanie bezpośrednie obejmuje nupturientów, którzy mają zamiar w najbliższym czasie zawrzeć związek małżeński. Za przygotowanie narzeczonych do małżeństwa odpowiedzialny jest proboszcz parafii.

Kandydaci do małżeństwa zgłaszają się obowiązkowo w kancelarii parafialnej na trzy miesiące przed ślubem w celu rozważnego przygotowania się do ślubu i załatwienia formalności przedślubnych.

Narzeczeni mają obowiązek odbycia 10 konferencji przedmałżeńskich oraz 3 indywidualnych spotkań w Parafialnej Poradni Rodzinnej według programu opracowanego przez Kurię. Na zakończenie tego przygotowania należy przeprowadzić z nupturientami rozmowę duszpasterską celem sprawdzenia, czy są należycie przygotowani do ważnego i godnego zawarcia małżeństwa. Zaświadczenie załącza się do protokółu kanonicznego badania przedślubnego.

W wyjątkowych i uzasadnionych wypadkach naglących, kiedy nie ma już możliwości odbycia nawet skróconej katechizacji przedślubnej, duszpasterz zobowiązany jest w sumieniu przygotować kandydata do małżeństwa w formie osobistych z nim rozmów i pouczeń, posługując się także odpowiednią literaturą religijną i pomocami duszpasterskimi.

Wszyscy narzeczeni powinni przed ślubem odbyć konsultacje indywidualne w poradni życia rodzinnego z osobą świecką, należycie do tego przygotowana upoważnioną przez władzę kościelną.

Synod pochwala praktykę przeprowadzania katechizacji przedślubnej podczas wspólnego dnia skupienia dla narzeczonych; kandydaci wysłuchują zasygnalizowanych wyżej tematów katechez, biorą udział we wspólnej Mszy świętej, w dyskusji i modlitwach pod kierownictwem kapłana. Tego rodzaju dni skupienia, organizowane zazwyczaj przed Bożym Narodzeniem i Zmartwychwstaniem Pańskim cieszą się dużą frekwencją i zainteresowaniem wśród nupturientów.

Jednolite i poważne traktowanie przez wszystkich duszpasterzy przygotowania sakramentu małżeństwa i życia rodzinnego winno stać się skutecznym czynnikiem odrodzenia małżeństw i rodzin w Diecezji Ełckiej.