Sakrament Chrztu świętego sprawowany jest w naszej parafii tradycyjnie podczas niedzielnej mszy południowej „Sumy” w obecności innych parafian.

Sakrament Chrztu świętego zaleca się przeprowadzić w pierwszych tygodniach życia dziecka po ustaleniu terminu z proboszczem.

Warunki

  • Akt urodzenia dziecka z USC;
  • Rodzice muszą mieć możliwość pełnego uczestniczenia w Eucharystii (przyjęcie komunii św.);
  • Wybranie przynajmniej jednego rodzica chrzestnego – będącego praktykującym katolikiem;
  • Odbycie katachrezy chrzcielnej – rodzice oraz rodzice chrzestni;
  • Jeżeli w USC nadano dziecku imię niechrześcijańskie należy dodatkowo wybrać drugie imię katolickie – wpisane do aktu chrztu.;

Rodzice chrzestni muszą

  • być praktykującymi katolikami;
  • mieć przyjęty Sakrament Bierzmowania;
  • mieć możliwość pełnego uczestniczenia w Eucharystii (przyjęcie komunii św.);
  • Rodzice chrzestni niebędący naszymi parafianami muszą dostarczyć zaświadczenie z swojej parafii stwierdzające, że są praktykującymi katolikami i nie ma przeciwwskazań do pełnienia funkcji rodzica chrzestnego. W przypadku naszych parafian proboszcz podejmuje decyzję o możności pełnienia funkcji rodzica chrzestnego przedstawionych przez rodziców kandydatów;

Instrukcje według I Synodu Diecezji Ełckiej

Chrzest

Sakrament spotkania z Chrystusem w chrzcie uwalnia człowieka z wszystkich grzechów i włącza go do Kościoła; ochrzczony staje się uczestnikiem natury Bożej i przybranym dzieckiem Boga; nabywa uprawnień do czynnego udziału w życiu chrześcijańskim oraz do współpracy w rozwijaniu Ludu Bożego. Chrzest jako brama sakramentów i konieczny środek do zbawienia jest ważnie udzielany przez obmycie w prawdziwej wodzie z zastosowaniem koniecznej formy słownej.

Podmiot Chrztu

Podmiotem zdolnym do przyjęcia chrztu jest każdy człowiek, jeszcze nie ochrzczony, bez względu na wiek. Kościół, który otrzymał misję ewangelizowania i udzielania chrztu, od pierwszych wieków swego istnienia chrzci nie tylko dorosłych, lecz także dzieci. Są one chrzczone w wierze samego Kościoła, którą wyznają rodzice oraz inne osoby, głównie chrzestni, uczestniczący w obrzędzie chrztu.

Chrzest dziecka

Rodzice są zobowiązani zatroszczyć się, aby dziecko zostało ochrzczone w pierwszych tygodniach po urodzeniu. W związku z tym, jak również w celu odpowiedniego przygotowani się, rodzice (lub opiekunowie) zgłaszają proboszczowi chrzest zaraz po urodzeniu się dziecka, a nawet przed jego urodzeniem. Rodzice, zgłaszając w biurze parafialnym dziecko do chrztu, przedstawiają dokumenty urodzenia dziecka z USC oraz świadectwo ślubu kościelnego.

Obowiązuje zasada, że przynajmniej jeden z rodziców lub prawnych opiekunów dziecka powinien wyrazić wobec duszpasterza prośbę o chrzest; duszpasterz powinien mieć pewność moralną, że dziecko będzie wychowane po katolicku (por. kan. 868). Jeżeli dziecko znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci, powinno być ochrzczone bezzwłocznie, nawet wbrew woli rodziców.
Synod, nawiązując do Instrukcji Episkopatu Polski (15.12.1977), przypomina, że duszpasterze winni organizować w swoich parafiach katechezy przygotowawcze dla rodziców i chrzestnych na temat teologi i liturgii chrztu (por. kan. 851,1) oraz o roli apostolskiego przykładu rodziców i chrzestnych.

O dopuszczeniu do chrztu dzieci z rodzin religijnie obojętnych bądź zaniedbanych decyduje miejscowy proboszcz, mając na uwadze świętość sakramentu, obowiązek wychowywania w wierze dzieci ochrzczonych oraz dalszy ich udział w życiu sakramentalnym Kościoła. Wypadki szczególne należy rozwiązywać w duchu wyżej przytoczonej Instytucji Episkopatu Polski „O udzielaniu sakramentu chrztu dzieciom”, unikając zarówno postawy daleko posuniętego liberalizmu, jak i skrajnego rygoryzmu.

Chrztu udziela się w zasadzie w ustaloną z góry niedzielę miesiąca, w kościele parafialnym w czasie Mszy świętej, z udziałem miejscowej wspólnoty, dla ukazania eklezjalnego charakteru tego wydarzenia.

Chrzestni

Zgodnie z tradycją, przy udzielaniu chrztu powinni być obecni chrzestni, a przynajmniej jeden z nich, którzy będą towarzyszyć dorosłemu w chrześcijańskim wtajemniczaniu, zaś dziecko – wraz z rodzicami – przedstawią do chrztu i będą później pomagać, aby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z nim obowiązki

Do przyjęcia zadania chrzęstnego może być dopuszczony ten, kto:

  1. jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy i tych nie ma, przez proboszcza bądź szafarza chrztu oraz posiada intencję pełnienia tego zadania;
  2. ukończył 16 lat, chyba że proboszcz lub szafarz chrztu – na podstawie słusznej przyczyny – uczyni wyjątek;
  3. jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić (por. kan. 874 paragraf1). Dlatego nie należy dopuszczać do tej funkcji osób żyjących w związku cywilnym (bez ślubu kościelnego, zwłaszcza gdy nie ma przeszkód do jego zawarcia, rozwiedzionych, jeśli wstąpili już w nowe zwiążki cywilne, uzależnionych od alkoholu lub narkotyków itp. Kandydaci na chrzestnych z innej parafii powinni przedstawić odpowiednie zaświadczenie od swego proboszcza, iż są godni tego urzędu. Chrześcijaninowi innego wyznania (np. prawosławnego czy ewangelickiego) można zezwolić na asystowanie przy chrzcie, ale tylko wówczas, gdy równocześnie z nim występuje w charakterze chrzestnego katolik (por. kan. 874 par. 2). Domaga się tego zabezpieczenie katolickiego wychowania ochrzczonego.

Rodzice, chrzestni i duszpasterz powinni troszczyć się, by nie nadawać przy chrzcie imienia obcego duchowi chrześcijańskiemu. Jeżeli w USC nadano dziecku imię niechrześcijańskie, w porozumieniu z rodzicami wpisuje się do aktu chrztu dodatkowe imię katolickie, by nie ulegać występującemu dziś procesowi laicyzacji.

Inne

Należy przyjąć za regułę, iż dorosły ma przyjmować chrzest we własnym kościele parafialnym dziecko natomiast w kościele parafialnym jego rodziców, chyba że co innego doradza słuszna przyczyna. Poza kościołem parafialnym (np. w kaplic lub domu prywatnym) można udzielić tego sakramentu tylko za pozwoleniem ordynariusza miejsca.

Nie należy udzielać chrztu w szpitalach, chyba że zmusza do tego konieczność lub inna racja duszpasterska (por. kan. 860 par. 2). W takim przypadku duchowny-szafarz jest zobowiązany powiadomić o tym proboszcza rodziców dziecka, wystawiając mu odpowiednie zaświadczenie o udzielonym chrzcie, gdyż tam ma być spisany akt chrztu Jeżeli zastosowano w szpitalu skrócony obrzęd chrztu, obrzędy dopełniające chrztu powinny być dokonane w parafii rodziców dziecka.

Synod zachęca wiernych, by uroczystość domowa z okazji chrztu odbyła się bez podawania napojów alkoholowych; to samo dotyczy dnia pierwszej Komunii świętej.

Synod zaleca duszpasterzom, by w kościele parafialnym obchodzono uroczyście pierwszą rocznicę chrztu z udziałem rodziców, chrzestnych i wspólnoty parafialnej.

W sytuacji zagrożenia życia dziecka bez chrztu.

Należy niezwłocznie udzielić chrztu. W szpitalu o taką posługę można prosić księdza kapelana szafarza a w przypadku jego braku każdy może udzielić chrztu polewając zwykłą wodą główkę dziecka i wymawiając słowa „ Imię dziecka – Ja Ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha świętego.